ปฎบัติการสองภารกิจ

สองปฏิบัติการทางทหาร ในฤดูใบไม้ผลิของปี พ.ศ. 2405 กองทัพใหญ่ของนายพลบูเอลล์นอนอยู่ในค่าย เลียตัวเข้ารูปร่างสำหรับการรณรงค์ซึ่งส่งผลให้ได้รับชัยชนะที่ไชโลห์ มันเป็นกองทัพที่ดิบพร้อมทั้งไม่ได้รับการฝึกฝน ถึงแม้ว่าบางส่วนของมันจะได้รับการปฏิบัติอย่างยากลำบากเพียงพอ ด้วยการต่อสู้ที่ดี ในภูเขาทางตะวันตกของเวอร์จิเนีย พร้อมทั้งในรัฐเคนตักกี้ สงครามยังเด็กพร้อมทั้งกำลังทหารในอุตสาหกรรมใหม่ ซึ่งเด็กอเมริกันในยุคนั้นไม่เข้าใจอย่างสมบูรณ์ ซึ่งพบว่าคุณลักษณะบางอย่างของสงครามนั้นไม่ตรงกับที่เขาชอบเลย หัวหน้ากลุ่มคนเหล่านี้เป็นส่วนสำคัญของวินัยการอยู่ใต้บังคับบัญชา สำหรับคนที่ตื้นตันตั้งแต่ยังเป็นทารกด้วยการเข้าใจผิดอันน่าทึ่งที่มนุษย์ทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน การยอมจำนนต่ออำนาจโดยไม่ต้องสงสัยไม่ใช่เรื่องง่าย พร้อมทั้งทหารอาสาสมัครชาวอเมริกันใน “วันสีเขียวพร้อมทั้งวันสลัด” ของเขาเป็นหนึ่งในคนที่รู้จักกันดีที่สุด นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นที่ชายคนหนึ่งของ Buell ส่วนตัว Bennett Story Greene กระทำการโดยประมาทในการตีเจ้าหน้าที่ของเขา ภายหลังในสงครามเขาจะไม่ทำอย่างนั้น เช่นเดียวกับเซอร์แอนดรูว์ อาเกอชีค เขาคง “เห็นเขาถูกสาป” ก่อน แต่เวลาสำหรับการปฏิรูปมารยาททางทหารของเขาถูกปฏิเสธ เขาถูกจับกุมทันทีในข้อหาร้องทุกข์ของเจ้าหน้าที่ การพิจารณาคดีในชั้นศาลทหารพร้อมทั้งถูกตัดสินให้ถูกยิง “เจ้าอาจฟาดฟันข้าพร้อมทั้งปล่อยมันไป” ชายผู้ถูกประณามกล่าวแก่พยานที่บ่น “นั่นคือสิ่งที่คุณเคยทำที่โรงเรียน เมื่อคุณเป็นวิล ดัดลีย์ธรรมดาๆ พร้อมทั้งฉันก็ดีพอๆ กับคุณ ไม่มีใครเห็นฉันตีคุณ วินัยจะไม่ได้รับความเดือดร้อนมาก ” “เบ็น กรีน ฉันเดาว่าคุณพูดถูก” ร้อยโทกล่าว “คุณจะยกโทษให้ฉัน? นั่นคือสิ่งที่ผมมาพบคุณเกี่ยวกับ ” ไม่มีการตอบกลับ พร้อมทั้งเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเอาหัวของเขาเข้าไปที่ประตูเต็นท์ยามที่การสนทนาเกิดขึ้น อธิบายว่าเวลาที่อนุญาตสำหรับการสัมภาษณ์ได้หมดลงแล้ว เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อไพรเวทกรีนถูกยิงจบชีวิตโดยกลุ่มสหายของเขา ร้อยโทดัดลีย์หันหลังให้กับการแสดงที่น่าสงสารพร้อมทั้งพึมพำคำอธิษฐานเพื่อความเมตตา ซึ่งรวมตัวเขาเองด้วย ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา ขณะที่ฝ่ายชั้นนำของ Buell ถูกข้ามฟากข้ามแม่น้ำเทนเนสซีเพื่อช่วยในการช่วยเหลือกองทัพที่พ่ายแพ้ของ Grant ค่ำคืนกำลังมืดครึ้มพร้อมทั้งมีพายุ ผ่านความพินาศของการต่อสู้ ฝ่ายเคลื่อนไปทีละนิ้วในทิศทางของศัตรูที่ถอยออกมาเล็กน้อยเพื่อปฏิรูป

หวัดดี เอส ไลน์ แต่สำหรับฟ้าแลบความมืดมิดนั้นแน่นอน มันไม่เคยหยุดนิ่งเลยแม้แต่น้อย พร้อมทั้งเมื่อฟ้าร้องไม่แตกพร้อมทั้งเสียงคำรามก็ได้ยินเสียงคร่ำครวญของผู้บาดเจ็บท่ามกลางพวกเขาซึ่งคนเหล่านั้นรู้สึกถึงทางของพวกเขาด้วยเท้าของพวกเขาพร้อมทั้งพวกเขาสะดุดในความมืดมิด คนตายก็อยู่ที่นั่นด้วย—มีคนตายมากมาย ในสีเทาจางๆ ครั้งแรกของเช้า เมื่อการรุกคืบหมู่หยุดชั่วคราวเพื่อเริ่มต้นบางสิ่งที่มีคำจำกัดความเป็นแนวการต่อสู้ พร้อมทั้งผู้ต่อสู้กันถูกโยนไปข้างหน้า คำพูดถูกส่งผ่านไปเพื่อเรียกการพลิกกลับ จ่าสิบเอกคนแรกของบริษัทของร้อยโทดัดลีย์ก้าวไปข้างหน้าพร้อมทั้งเริ่มตั้งชื่อชายตามลำดับตัวอักษร เขาไม่มีม้วนหนังสือ แต่มีความทรงจำที่ดี พวกผู้ชายตอบชื่อของพวกเขาในขณะที่เขาวิ่งตามตัวอักษรไปที่ G. “กอร์แฮม ” “นี่! ” “นี่! ” ความจำที่ดีของจ่าได้รับผลกระทบจากนิสัย: “กรีน ” “นี่! ” คำตอบนั้นชัดเจน ชัดเจน ไม่ผิดเพี้ยน! การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน ความปั่นป่วนของทั้งหน้าบริษัท อันเนื่องมาจากไฟฟ้าช็อต เป็นเครื่องยืนยันถึงลักษณะที่น่าตกใจของเหตุการณ์ จ่าหน้าซีดพร้อมทั้งหยุดชั่วคราว กัปตันรีบเดินไปด้านข้างของเขาพร้อมทั้งพูดอย่างรวดเร็ว: “เรียกชื่อนั้นอีกครั้ง ” เห็นได้ชัดว่าสมาคมเพื่อการวิจัยทางจิตไม่ได้เป็นครั้งแรกในด้านความอยากรู้เกี่ยวกับสิ่งที่ไม่รู้จัก “เบนเน็ตต์ กรีน ” “นี่! ” ทุกใบหน้าหันไปทางเสียงที่คุ้นเคย ชายสองคนซึ่งอยู่ในลำดับของความสูง Greene มักจะยืนเรียงกันพร้อมทั้งเผชิญหน้ากันอย่างตรงไปตรงมา “อีกครั้ง” นักสืบผู้ไม่ยอมแพ้สั่ง พร้อมทั้งอีกครั้งก็มาถึง—ชื่อคนตายอย่างสั่นเทา “เบ็นเน็ตต์ สตอรี่ กรีน “นี่! ” ทันใดนั้น ได้ยินเสียงปืนยาวนัดเดียว ห่างออกไปด้านหน้า

เกินแนวปะทะ ตามเกือบเข้าด้วยเสียงขู่ฟ่ออย่างดุร้ายของกระสุนใกล้เข้ามาซึ่งทะลุผ่านแนวเส้น กระทบโดยได้ยิน เว้นวรรคราวกับหยุดจนสุด กัปตันอุทาน “มันหมายความว่าอะไร? ” ร้อยโทดัดลีย์ดันผ่านแถวจากตำแหน่งทางด้านหลัง “มันหมายถึงสิ่งนี้” เขากล่าว กางเสื้อคลุมออกพร้อมทั้งแสดงรอยเปื้อนสีแดงเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดบนหน้าอกของเขา เข่าของเขาหลีกทาง เขาล้มลงอย่างเชื่องช้าพร้อมทั้งนอนตาย หลังจากนั้นไม่นาน กองทหารก็ได้รับคำสั่งให้ออกจากแถวเพื่อบรรเทาความแออัดของแนวรบ พร้อมทั้งด้วยการเล่นผิดๆ ในเกมการต่อสู้ก็ไม่ถูกไฟไหม้อีก พร้อมทั้งเบนเน็ตต์ กรีน ผู้เชี่ยวชาญด้านการประหารชีวิตทางทหาร ก็ไม่เคยแสดงนัยให้เห็นถึงการปรากฏตัวของเขาในที่เดียวอีกครั้ง บ้านผีสิงบางแห่งในเกาะแห่งต้นสน เป็นเวลาหลายปีที่ชายชราคนหนึ่งชื่อเฮอร์มัน เดลูสอาศัยอยู่ใกล้เมืองกัลลิโพลิส รัฐโอไฮโอ ไม่ค่อยมีใครรู้จักประวัติศาสตร์ของเขา เพราะเขาจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ด้วยตัวเองพร้อมทั้งไม่ยอมให้ใครเดือดร้อน เป็นความเชื่อทั่วไปในหมู่เพื่อนบ้านของเขาว่าเขาเคยเป็นโจรสลัด—หากมีหลักฐานที่ดีกว่าคอลเล็กชั่นหอก มีดสั้น พร้อมทั้งปืนพกแบบโบราณที่ไม่มีใครรู้ เขาอาศัยอยู่ตามลำพังในบ้านหลังเล็ก ๆ สี่ห้อง ทรุดโทรมอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งไม่เคยซ่อมแซมเกินกว่าที่สภาวะอากาศกำหนด มันยืนอยู่บนที่สูงเล็กน้อยท่ามกลางทุ่งหินขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยพุ่มไม้หนามพร้อมทั้งได้รับการปลูกฝังเป็นหย่อม ๆ พร้อมทั้งเป็นเพียงวิธีดั้งเดิมที่สุดเท่านั้น มันเป็นทรัพย์สินที่มองเห็นได้เพียงอย่างเดียวของเขา แต่แทบจะไม่สามารถหาเลี้ยงชีพให้เขาได้ เรียบง่ายพร้อมทั้งไม่กี่อย่างที่เขาต้องการ ดูเหมือนว่าเขาจะมีเงินพร้อมเสมอ พร้อมทั้งจ่ายเงินสดสำหรับการซื้อทั้งหมดของเขาที่วงเวียนร้านค้าในหมู่บ้าน แทบจะไม่เคยซื้อมากกว่าสองหรือสามครั้งจากที่เดียวกันจนกว่าจะผ่านไประยะหนึ่ง ถ้าหากว่าเขาไม่ได้รับคำชมเชยสำหรับการกระจายความอุปถัมภ์ของเขาอย่างยุติธรรม ผู้คนต่างมองว่ามันเป็นความพยายามที่ไร้ผลในการปกปิดการครอบครองเงินจำนวนมากของเขา การที่เขามีทองดิบจำนวนมากฝังไว้ที่ไหนสักแห่งในบริเวณบ้านของเขาที่พังทลาย ไม่น่าสงสัยเลยแม้แต่คนเดียวที่ซื่อสัตย์ซึ่งคุ้นเคยกับข้อเท็จจริงของประเพณีท้องถิ่นพร้อมทั้งมีพรสวรรค์ด้วยความรู้สึกถึงความเหมาะสมของสิ่งต่างๆ

วันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2410 ชายชราจบชีวิต อย่างน้อยที่สุดศพของเขาถูกค้นพบในวันที่ 10 พร้อมทั้งแพทย์ให้การว่าการตายเกิดขึ้นเมื่อประมาณยี่สิบสี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้—แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถพูดได้ สำหรับผลชันสูตรพลิกศพพบว่าทุกอวัยวะมีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ ไม่มีอาการผิดปกติหรือรุนแรงแต่อย่างใด ตามที่พวกเขาบอกว่าความตายต้องเกิดขึ้นประมาณเที่ยงวัน แต่ยังพบศพอยู่บนเตียง คำตัดสินของคณะลูกขุนของเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพคือเขา “ถึงแก่ความตายโดยการมาเยือนของพระเจ้า ศพถูกฝังพร้อมทั้งผู้บริหารสาธารณะดูแลที่ดิน การค้นหาอย่างเข้มงวดไม่ได้เปิดเผยอะไรมากไปกว่าที่ทราบเกี่ยวกับคนตายแล้ว พร้อมทั้งการขุดค้นอย่างอดทนที่นี่พร้อมทั้งที่นั่นโดยเพื่อนบ้านที่รอบคอบพร้อมทั้งประหยัดก็ไม่ได้รับรางวัล แอดมินล็อคบ้านผิดเวลา เมื่อทรัพย์สินทั้งจริงพร้อมทั้งส่วนตัวควรขายตามกฎหมายเพื่อชดใช้ค่าเสียหายส่วนหนึ่งเป็นค่าใช้จ่ายในการขาย คืนวันที่ 20 พฤศจิกายน อึกทึกครึกโครม พายุโหมกระหน่ำทั่วคูเฆี่ยนด้วยลูกเห็บที่รกร้างว่างเปล่า ต้นไม้ใหญ่ถูกฉีกออกจากพื้นดินพร้อมทั้งเหวี่ยงข้ามถนน ทั่วบริเวณนั้นไม่เคยมีใครรู้จักคืนที่ป่าเถื่อนนัก แต่เช้าตรู่พายุก็พัดพาตัวเองออกไปพร้อมทั้งกลางวันก็สดใสพร้อมทั้งแจ่มใส เวลาประมาณแปดโมงเช้าของวันนั้น สาธุคุณเฮนรี กัลเบรธ รัฐมนตรีนิกายลูเธอรันที่มีชื่อเสียงพร้อมทั้งเป็นที่นับถืออย่างสูง เดินทางมาที่บ้านของเขา โดยอยู่ห่างจากสถานที่เดลูสไปหนึ่งไมล์ครึ่ง คุณกัลเบรธอยู่ที่ซินซินนาติเป็นเวลาหนึ่งเดือน เขาขึ้นไปบนแม่น้ำด้วยเรือกลไฟ พร้อมทั้งลงจอดที่กัลลิโพลิสในเย็นวันก่อน ได้ม้าพร้อมทั้งรถบั๊กกี้ทันทีพร้อมทั้งออกเดินทางกลับบ้าน ความรุนแรงของพายุได้ล่าช้าเขาข้ามคืน พร้อมทั้งในตอนเช้าต้นไม้ล้มทำให้เขาต้องละทิ้งยานพาหนะของเขาพร้อมทั้งเดินทางต่อไป “ว่าแต่เมื่อคืนคุณผ่านที่ไหนมาบ้าง? ” ภรรยาของเขาถามหลังจากที่เขาเล่าการผจญภัยของเขาสั้น ๆ แล้ว “กับ Deluse เก่าที่ ‘Isle of Pines’” {1} เป็นคำตอบที่หัวเราะ “พร้อมทั้งฉันก็มีเวลาเหลือเฟือ เขาไม่ได้คัดค้านการที่ฉันเหลืออยู่ แต่ไม่มีคำพูดใดที่ฉันสามารถออกจากเขาได้ ” โชคดีสำหรับผลประโยชน์ของความจริงในการสนทนานี้ คุณ Robert Mosely Maren นักกฎหมายพร้อมทั้งนักพูดของโคลัมบัส ผู้เขียนหนังสือเรื่อง “Mellowcraft Papers” ที่น่ายินดี สังเกต แต่ดูเหมือนจะไม่แบ่งปัน ความประหลาดใจที่เกิดจากคำตอบของนายกัลเบรธผู้เฉลียวฉลาดคนนี้ตรวจสอบด้วยท่าทางอัศเจรีย์ที่จะตามมาโดยธรรมชาติ พร้อมทั้งถามอย่างใจเย็น: “คุณเข้าไปข้างในได้อย่างไร? ” นี่คือคำตอบของ Mr. Galbraith เวอร์ชันของ Mr. Maren: “ฉันเห็นแสงหนึ่งเคลื่อนตัวไปรอบๆ บ้าน พร้อมทั้งเกือบจะตาบอดเพราะลูกเห็บ พร้อมทั้งอีกครึ่งหนึ่งเป็นน้ำแข็ง ขับรถเข้าไปที่ประตูพร้อมทั้งวางม้าของฉันในคอกม้ารางเก่า ซึ่งตอนนี้มันอยู่ตรงนั้น จากนั้นฉันก็เคาะประตูพร้อมทั้งไม่ได้รับคำเชิญเข้ามาโดยไม่มีใคร ห้องมืด แต่มีไม้ขีดไฟ ฉันพบเทียนไขพร้อมทั้งจุดมัน ฉันพยายามจะเข้าไปในห้องที่อยู่ติดกัน แต่ประตูก็เร็ว พร้อมทั้งถึงแม้ฉันจะได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ของชายชราในนั้น เขาก็ไม่รับสายของฉันเลย ไม่มีไฟบนเตา ฉันจึงทำขึ้นมาแล้ววาง [sic] ลง นำเสนอที่เรื่องแขวนพร้อมทั้งเรื่องผีอื่น ๆ ก่อนที่ฉันจะสวมเสื้อคลุมไว้ใต้หัว เตรียมตัวนอน ไม่นานประตูที่ฉันพยายามเปิดออกอย่างเงียบ ๆ พร้อมทั้งชายชราก็เข้ามาพร้อมเทียนไข ฉันพูดกับเขาด้วยความยินดี ขอโทษสำหรับการบุกรุกของฉัน แต่เขาไม่สังเกตเห็นฉัน ดูเหมือนเขาจะค้นหาอะไรบางอย่าง แม้ว่าดวงตาของเขาจะไม่ขยับเขยื้อนอยู่ในเบ้าก็ตาม ฉันสงสัยว่าเขาเคยเดินในการนอนหลับของเขาหรือไม่ เขาเดินอ้อมส่วนหนึ่งของห้องไปรอบๆ ห้อง พร้อมทั้งเดินออกไปแบบเดียวกับที่เขาเข้ามา ก่อนที่ฉันจะนอนอีกสองครั้ง เขาก็กลับเข้ามาในห้อง ทำตัวเหมือนเดิม พร้อมทั้งจากไปในตอนแรก ในช่วงเวลานั้น ฉันได้ยินเขาเหยียบย่ำไปทั่วบ้าน เสียงฝีเท้าของเขาได้ยินชัดเจนในช่วงที่พายุหยุด เมื่อฉันตื่นนอนตอนเช้าเขาก็ออกไปแล้ว ” คุณมาเรนพยายามซักถามเพิ่มเติม แต่ก็ไม่สามารถควบคุมลิ้นของคนในครอบครัวได้อีกต่อไป เรื่องราวการตายพร้อมทั้งการฝังศพของ Deluse ออกมา สร้างความประหลาดใจให้กับรัฐมนตรีที่ดีอย่างมาก “คำอธิบายการผจญภัยของคุณนั้นง่ายมาก” นายมาเรนกล่าว “ฉันไม่เชื่อว่าเดลุสผู้ชรากำลังหลับใหล—ไม่ใช่ในเวลาปัจจุบันของเขา แต่เห็นได้ชัดว่าคุณฝันในตัวคุณ ” พร้อมทั้งด้วยทัศนะนี้เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณกัลเบรธจึงจำใจต้องยอมรับอย่างไม่เต็มใจ ถ้าหากว่า ดึกดื่นของคืนถัดมาพบสุภาพบุรุษสองคนนี้ พร้อมด้วยบุตรชายของรัฐมนตรี ที่ถนนหน้าบ้านเดลูสหลังเก่า มีแสงสว่างอยู่ข้างใน มันปรากฏขึ้นที่หน้าต่างบานหนึ่งพร้อมทั้งอีกบานหนึ่ง ชายสามคนเดินไปที่ประตู เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่น ก็เกิดความสับสนจากเสียงที่น่ากลัวที่สุด

—การปะทะกันของอาวุธ เหล็กกับเหล็กกล้า การระเบิดอันแหลมคมราวกับอาวุธปืน เสียงกรีดร้องของผู้หญิง เสียงคร่ำครวญ พร้อมทั้งคำสาปแช่งของผู้ชายในการต่อสู้! เจ้าหน้าที่สอบสวนยืนนิ่ง ไม่แน่วแน่ หวาดกลัว จากนั้นคุณกัลเบรธก็ลองเปิดประตู มันเร็ว แต่รัฐมนตรีเป็นบุรุษผู้กล้าหาญ ยิ่งกว่านั้น ชายผู้แข็งแกร่งยิ่งนัก เขาก้าวออกไปหนึ่งหรือสองก้าวแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู กระแทกมันด้วยไหล่ขวาของเขาพร้อมทั้งระเบิดมันออกจากกรอบด้วยเสียงกระแทกดัง สักครู่ทั้งสามก็เข้าไปข้างใน ความมืดพร้อมทั้งความเงียบ! เสียงเดียวคือหัวใจของพวกเขาเต้น คุณมาเรนได้จัดไม้ขีดไฟพร้อมทั้งเทียนให้ตัวเอง ด้วยความยากลำบาก ที่เกิดจากความตื่นเต้นของเขา เขาได้จุดไฟ พร้อมทั้งพวกเขาก็เริ่มสำรวจสถานที่ ผ่านจากห้องหนึ่งไปอีกห้องหนึ่ง ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนที่ leftทิ้งไว้ นายอำเภอ; ไม่มีอะไรถูกรบกวน ฝุ่นที่ปกคลุมอยู่ทุกหนทุกแห่ง ประตูหลังถูกเปิดบางส่วน ราวกับว่าถูกละเลย พร้อมทั้งความคิดแรกของพวกเขาคือผู้เขียนความรื่นเริงอันน่าสะพรึงกลัวอาจหนีไปได้ ประตูถูกเปิดออก พร้อมทั้งแสงเทียนส่องลงบนพื้น ความพยายามที่หมดไปของพายุเมื่อคืนก่อนนั้นเป็นหิมะที่โปรยปรายลงมาเล็กน้อย ไม่มีฟูพิมพ์ลวดลาย; พื้นผิวสีขาวไม่แตก พวกเขาปิดประตูพร้อมทั้งเข้าไปในห้องสุดท้ายของบ้านทั้งสี่ซึ่งอยู่ในมุมหนึ่งของอาคารซึ่งอยู่ไกลจากถนนที่สุด ที่นี่เทียนในมือของนายมาเรนก็ดับไปอย่างกะทันหันราวกับอากาศ เกือบจะในทันทีตามเสียงของการตกลงมาอย่างหนัก เมื่อจุดเทียนอย่างเร่งรีบ เด็กหนุ่มก็เห็นคุณกัลเบรธหมอบลงบนพื้นห่างจากคนอื่นๆ เพียงเล็กน้อย เขาตายแล้ว ในมือข้างหนึ่ง ร่างกายคว้าถุงเหรียญหนักๆ ซึ่งภายหลังจากการตรวจสอบพบว่าเป็นเหรียญกษาปณ์สเปนเก่าทั้งหมด ตรงเหนือร่างกายขณะนอน มีแผ่นกระดานขาดจากการยึดในผนัง พร้อมทั้งจากโพรงก็เปิดเผยว่าเห็นได้ชัดว่ากระเป๋าถูกลักพาตัวไป มีการสอบสวนอีกครั้ง: การชันสูตรพลิกศพอีกครั้งไม่สามารถเปิดเผยสาเหตุการตายที่เป็นไปได้ อีกคำตัดสินของ “การมาเยือนของพระเจ้า” ปล่อยให้ทุกคนมีอิสระที่จะสรุปได้เอง นายมาเรนแย้งว่าชายหนุ่มจบชีวิตด้วยความตื่นเต้น