บนถนนที่มุ่งหน้าไปทางเหนือจากแมนเชสเตอร์ ทางตะวันออกของรัฐเคนตักกี้ ไปยังเมืองบูนวิลล์ ซึ่งอยู่ห่างออกไป 20 ไมล์ ตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2405 บ้านสวนไม้ที่มีคุณภาพค่อนข้างดีกว่าบ้านเรือนส่วนใหญ่ในภูมิภาคนั้น บ้านถูกไฟไหม้ในปีถัดมา – อาจเป็นเพราะผู้พลัดถิ่นบางคนจากเสาที่ล่าถอยของนายพลจอร์จ ดับเบิลยู. มอร์แกน เมื่อเขาถูกขับจากคัมเบอร์แลนด์แก๊ปไปยังแม่น้ำโอไฮโอโดยนายพลเคอร์บี สมิธ ในช่วงเวลาแห่งการทำลายล้าง มันก็ว่างเปล่าเป็นเวลาสี่หรือห้าปี ทุ่งนารอบๆ นั้นรกไปด้วยพุ่มไม้หนาม รั้วก็หายไป แม้แต่ย่านนิโกรไม่กี่แห่ง พร้อมทั้งบ้านเรือนโดยทั่วๆ ไป ส่วนหนึ่งก็พังทลายลงจากการละเลยพร้อมทั้งการปล้นสะดม สำหรับพวกนิโกรพร้อมทั้งคนผิวขาวที่ยากจนในบริเวณใกล้เคียงซึ่งพบในอาคารพร้อมทั้งรั้วมีแหล่งเชื้อเพลิงมากมาย ซึ่งพวกเขาใช้ประโยชน์ได้โดยไม่ลังเล โดยเปิดเผยพร้อมทั้งในเวลากลางวัน ในเวลากลางวันเพียงลำพัง หลังจากค่ำมืดไม่มีมนุษย์คนใดนอกจากคนแปลกหน้าที่เดินผ่านไปมาใกล้สถานที่ เป็นที่รู้จักกันในนาม “บ้านผีสิง ว่ามันถูกวิญญาณชั่วร้ายเช่าอยู่ มองเห็นได้ ได้ยิน พร้อมทั้งกระฉับกระเฉง ไม่มีใครในภูมิภาคนั้นสงสัยอะไรมากไปกว่าที่เขาสงสัยในสิ่งที่นักเทศน์เดินทางเล่าถึงวันอาทิตย์ ไม่ทราบความคิดเห็นของเจ้าของเรื่องนี้ เขาพร้อมทั้งครอบครัวหายตัวไปในคืนหนึ่งพร้อมทั้งไม่พบร่องรอยของพวกเขาเลย พวกเขาละทิ้งทุกอย่าง ของใช้ในบ้าน เครื่องนุ่งห่ม เสบียง ม้า
คอกสัตว์, วัวในทุ่ง, พวกนิโกรอยู่ในห้อง—ทั้งหมดตามที่ยืนอยู่; ไม่มีอะไรหายไป—ยกเว้นผู้ชาย ผู้หญิงสามคน เด็กชายพร้อมทั้งทารก! ไม่น่าแปลกใจเลยที่สวนที่มีมนุษย์เจ็ดคนสามารถถูกกำจัดไปพร้อม ๆ กันพร้อมทั้งไม่มีใครที่ฉลาดกว่าควรต้องสงสัย
คืนหนึ่งในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2402 พลเมืองสองคนของแฟรงก์เฟิร์ต พ.อ. เจ.ซี. แมคอาร์เดิ้ล ทนายความ พร้อมทั้งผู้พิพากษาไมรอน วีห์ จากกองทหารรักษาการณ์แห่งรัฐ กำลังขับรถจากบูนวิลล์ไปแมนเชสเตอร์ ธุรกิจของพวกเขามีความสำคัญมากจนตัดสินใจเดินหน้าต่อไป แม้จะมืดมิดพร้อมทั้งเสียงพึมพำของพายุที่ใกล้เข้ามา ซึ่งในที่สุดก็แตกสลายเมื่อพวกเขามาถึงตรงข้าม “บ้านผีสิง สายฟ้านั้นไม่หยุดหย่อนจนพวกเขาหาทางผ่านเกตเวย์พร้อมทั้งเข้าไปในเพิงได้อย่างง่ายดายซึ่งพวกเขาผูกปมพร้อมทั้งปลดทีมของพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็ไปที่บ้านท่ามกลางสายฝน พร้อมทั้งเคาะประตูทุกบานโดยไม่ได้รับคำตอบใดๆ เนื่องมาจากความโกลาหลอย่างต่อเนื่องของฟ้าร้องที่พวกเขาผลักไปที่ประตูบานใดบานหนึ่ง
ซึ่งให้ผล พวกเขาเข้ามาโดยไม่มีพิธีเพิ่มเติมพร้อมทั้งปิดประตู ทันใดนั้นพวกเขาก็อยู่ในความมืดพร้อมทั้งความเงียบ ไม่มีประกายไฟของสายฟ้าที่ส่องผ่านหน้าต่างหรือรอยแยกไม่ขาดสาย ไม่ใช่เสียงกระซิบของความโกลาหลอันน่าสะพรึงกลัวโดยไม่ได้ไปถึงที่นั่น ราวกับว่าพวกเขาถูกทำให้ตาบอดพร้อมทั้งหูหนวกในทันใด พร้อมทั้งหลังจากนั้น McArdle บอกว่าเขาเชื่อว่าตัวเองถูกฟ้าผ่าในขณะที่เขาข้ามธรณีประตูไปครู่หนึ่ง ส่วนที่เหลือของการผจญภัยนี้สามารถเกี่ยวข้องด้วยคำพูดของเขาเองจาก Frankfort Advocate เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2419:
“เมื่อฉันฟื้นจากผลกระทบอันน่าสะพรึงกลัวของการเปลี่ยนแปลงจากความโกลาหลเป็นความเงียบ แรงกระตุ้นแรกของฉันคือการเปิดประตูที่ฉันปิดไว้อีกครั้ง พร้อมทั้งจากลูกบิดซึ่งฉันไม่รู้ตัวว่าจะเอามือออก ฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจน ยังคงอยู่ในกำมือ ความคิดของฉันคือการสืบเสาะโดยก้าวเข้าสู่พายุอีกครั้งว่าฉันถูกลิดรอนการมองเห็นพร้อมทั้งการได้ยินหรือไม่ ฉันหมุนลูกบิดประตูแล้วดึงเปิดประตู มันนำไปสู่อีกห้องหนึ่ง!
“อพาร์ตเมนต์นี้เต็มไปด้วยแสงสีเขียวจางๆ ซึ่งฉันไม่สามารถระบุแหล่งที่มาได้ ทำให้ทุกสิ่งมองเห็นได้ชัดเจน แม้ว่าจะไม่มีอะไรกำหนดไว้อย่างชัดเจน ฉันพูดทุกอย่าง แต่ความจริงแล้ว สิ่งเดียวที่อยู่ภายในกำแพงหินว่างเปล่าของห้องนั้นคือศพมนุษย์ ในจำนวนนั้นอาจมีแปดหรือสิบ—เป็นที่เข้าใจกันดีว่าข้าพเจ้าไม่ได้นับพวกเขาจริงๆ พวกเขามีอายุต่างกันหรือค่อนข้างมีขนาดตั้งแต่ยังเป็นทารกพร้อมทั้งของทั้งสองเพศ ทุกคนก้มลงกราบบนพื้น ยกเว้นหญิงคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเป็นหญิงสาวที่ลุกขึ้นนั่ง หลังของเธอหนุนด้วยมุมของกำแพง ทารกคนหนึ่งถูกโอบกอดไว้ในอ้อมแขนของหญิงชราอีกคนหนึ่ง เด็กหนุ่มครึ่งตัวนอนคว่ำหน้าพาดขาของชายเคราเต็มตัว หนึ่งหรือสองคนเกือบจะเปลือยเปล่า พร้อมทั้งมือของเด็กสาวคนหนึ่งถือเศษเสื้อคลุมที่เธอเปิดออกที่หน้าอก ร่างกายอยู่ในระยะต่างๆ ของการสลายตัว ทั้งหมดหดตัวทั้งใบหน้าพร้อมทั้งรูปร่าง บางตัวเป็นเพียงโครงกระดูกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ในขณะที่ฉันยืนมึนงงด้วยความสยดสยองจากภาพอันน่าสยดสยองนี้พร้อมทั้งยังคงเปิดประตูอยู่ ด้วยความวิปริตที่ไม่สามารถอธิบายได้ ความสนใจของฉันจึงถูกเบี่ยงเบนไปจากฉากที่น่าตกใจพร้อมทั้งกังวลกับเรื่องเล็กพร้อมทั้งข้อมูล บางที จิตใจของข้าพเจ้าด้วยสัญชาตญาณของการถนอมตนเองจึงแสวงหาการบรรเทาทุกข์ในเรื่องต่างๆ ที่จะคลายความตึงเครียดที่เป็นอันตราย เหนือสิ่งอื่นใด ฉันสังเกตว่าประตูที่ฉันเปิดอยู่นั้นเป็นแผ่นเหล็กหนักซึ่งถูกตรึงไว้ เท่ากันพร้อมทั้งจากบนพร้อมทั้งล่างสาม
นำเสนอที่เรื่องแขวนพร้อมทั้งเรื่องผีอื่น ๆ
สลักเกลียวแข็งแรงยื่นออกมาจากขอบบาก ฉันหมุนลูกบิดพร้อมทั้งดึงกลับเข้าที่กับขอบ ปล่อยแล้วยิงออกไป มันเป็นสปริงล็อค ด้านในไม่มีปุ่มหรือส่วนที่ยื่นออกมา—ผิวเรียบของเหล็ก
“ในขณะที่สังเกตสิ่งเหล่านี้ด้วยความสนใจพร้อมทั้งความสนใจ ซึ่งตอนนี้ทำให้ฉันประหลาดใจเมื่อนึกขึ้นได้ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองถูกผลักไส พร้อมทั้งผู้พิพากษา Veigh ซึ่งฉันลืมไปหมดแล้วด้วยความรู้สึกที่รุนแรงพร้อมทั้งผันผวน ผลักฉันเข้าไปในห้อง ‘เพื่อเห็นแก่พระเจ้า’ ฉันร้องว่า ‘อย่าเข้าไปข้างใน! ให้เราออกจากสถานที่ที่น่ากลัวนี้! ‘
“เขาไม่สนใจคำวิงวอนของฉัน แต่ (สุภาพบุรุษผู้กล้าหาญอย่างที่อาศัยอยู่ในภาคใต้) เดินอย่างรวดเร็วไปที่ใจกลางห้อง คุกเข่าข้างศพหนึ่งเพื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิดพร้อมทั้งยกศีรษะที่ดำคล้ำพร้อมทั้งเหี่ยวเฉาขึ้นอย่างนุ่มนวล มือของเขา. มีกลิ่นไม่พึงประสงค์รุนแรงเข้ามาทางประตูทำให้ฉันหมดแรง ประสาทสัมผัสของฉันสั่นคลอน ฉันรู้สึกว่าตัวเองล้มลงพร้อมทั้งจับที่ขอบประตูเพื่อรับการสนับสนุนผลักมันปิดด้วยการคลิกอย่างแหลมคม!
“ฉันจำไม่ได้แล้ว หกสัปดาห์ต่อมาฉันก็ไปพบเหตุผลของฉันที่โรงแรมแห่งหนึ่งที่แมนเชสเตอร์ ซึ่งในวันรุ่งขึ้นฉันก็ถูกคนแปลกหน้าพาไป ตลอดหลายสัปดาห์มานี้ ข้าพเจ้าป่วยด้วยไข้ทางประสาท มีอาการเพ้ออย่างต่อเนื่อง ฉันถูกพบว่านอนอยู่บนถนนห่างจากบ้านไปหลายไมล์
เซ; แต่ฉันรอดจากที่นั่นมาได้อย่างไรฉันไม่เคยรู้เลย ระหว่างพักฟื้นหรือทันทีที่แพทย์อนุญาตให้ฉันพูด ฉันได้สอบถามถึงชะตากรรมของผู้พิพากษา Veigh ผู้ซึ่ง (เพื่อทำให้ฉันเงียบอย่างที่ฉันรู้) พวกเขาเป็นตัวแทนเช่นกันพร้อมทั้งที่บ้าน
“ไม่มีใครเชื่อคำพูดของฉันสักคำ พร้อมทั้งใครจะสงสัยได้ล่ะ? พร้อมทั้งใครจะจินตนาการถึงความเศร้าโศกของฉันได้ เมื่อมาถึงบ้านของฉันในแฟรงก์ฟอร์ตในอีกสองเดือนต่อมา ฉันรู้ว่าผู้พิพากษาวีห์ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนตั้งแต่คืนนั้น จากนั้นฉันก็รู้สึกเสียใจอย่างขมขื่นกับความภาคภูมิใจซึ่งตั้งแต่สองสามวันแรกหลังจากการฟื้นตัวของเหตุผลของฉันได้ห้ามไม่ให้ฉันพูดเรื่องที่น่าอดสูของฉันซ้ำพร้อมทั้งยืนยันความจริงของมัน
“หลังจากนั้นทั้งหมดก็เกิดขึ้น—การตรวจสอบบ้าน; ความล้มเหลวในการค้นหาห้องใด ๆ ที่สอดคล้องกับสิ่งที่ฉันได้อธิบายไว้ ความพยายามที่จะตัดสินให้ฉันเป็นคนวิกลจริต พร้อมทั้งชัยชนะเหนือผู้กล่าวหาของฉัน—ผู้อ่านของทนายความคุ้นเคยดี หลายปีมานี้ ข้าพเจ้ายังคงมั่นใจว่าการขุดค้นซึ่งข้าพเจ้าไม่มีสิทธิ์ทำตามกฎหมายพร้อมทั้งไม่มีทรัพย์ที่จะทำจะเปิดเผยความลับของการหายตัวไปของเพื่อนผู้ไม่มีความสุขของข้าพเจ้า พร้อมทั้งอาจเป็นไปได้ของอดีตผู้ครอบครองพร้อมทั้งเจ้าของที่รกร้างว่างเปล่าพร้อมทั้งตอนนี้
บ้านที่ถูกทำลาย ข้าพเจ้าไม่สิ้นหวังที่จะนำการค้นหาเช่นนี้มาใช้ พร้อมทั้งนั่นก็เป็นที่มาของความเศร้าสลดใจอย่างสุดซึ้งต่อข้าพเจ้าที่ล่าช้าไปเพราะความเป็นปรปักษ์ที่ไม่สมควรได้รับพร้อมทั้งความไม่เชื่ออย่างไม่ฉลาดของครอบครัวพร้อมทั้งเพื่อนของผู้พิพากษาวีห์ ”
พันเอก McArdle จบชีวิตในแฟรงก์ฟอร์ตในวันที่สิบสามของเดือนธันวาคมในปี พ.ศ. 2422