ปลากับป้อมเป็นเด็กอยู่ในหมู่บ้านขนบท กิจวัตรประจำวันของเด็กทั้ง
สองคนคือ เขาตื่นไปโรงเรียนกันตั้งแต่เข้า ตอนเย็นกลับจากโรงเรียนก็มาช่วย
พ่อแม่ทำงานบ้าน จนวันหนึ่ง ปลากับป้อมเดินทางไปกลับโรงเรียนตามปกติ
โรงเรียนของทั้งสองคนนี้อยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก ระหว่างทางที่เดินไป
แถวรอบข้างโรงเรียนก็จะมีร้านค้าต่างๆ มากมาย พร้อมทั้งมีอยู่ร้านหนึ่งที่เป็น
ร้านฮิต ประจำของนักเรียนพร้อมทั้งเด็กๆ แถวๆ นั้น นั้นคือ ร้านขายน้ำแข็งใส
ทุกๆ คน จะชอบมาก เพราะเจ้าของร้านแกใจดี ให้เครื่องน้ำแข็งใสเยอะ
มากๆ เกือบทุกวันก่อนกลับบ้าน ปลากับป้อมก็จะแวะมานั่งกินน้ำแข็งใสที่
ร้านนี้เป็นปร ะจำ พร้อมทั้งถ้ายิ่งเป็นเย็นวันศุกร์จะมีตลาดนัดคนเดินก็ยิ่งทำให้
ทั้งสองคนกลับบ้านกันค่า
เย็นนั้นระหว่างทางที่ปลากับป้อมเดินกลับบ้าน ป้อมเหลือบไปเห็นแสง
อยู่ข้างทาง จึงถามปลาว่าเห็นอะไรไหม แล้วทั้งสองคนก็เดินไปดูปรากฎว่า
เป็นสร้อยเพชร ที่กำลังสองแสงระยิบระยับ ทั้งสองคนจึงมองไปรอบๆ เมื่อ
ห็นว่าไม่มีใคร ปลากับป้อมจึงรีบเก็บสร้อยเพชรใสกระเป๋า กลับไปบ้าน
พร้อมทั้งไม่ยอมบอกพ่อแม่ให้รู้เรื่องเลย
พร้อมทั้งในตอนดึกของคืนนั้นป้อมกับปลาได้นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นเหมือนว่า
มีคนมาเรียกให้ทั้งสองคนตื่นเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงผู้หญิงที่ร้องขอสร้อยเพชร
เส้นนั้นคืน ทั้งสองคนได้ยินเสียงนั้นหลายหน จนทำให้ป้อมตื่นขึ้นมา
เห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเธอแต่งหน้าเข้ม ใส่ชุดลิเกที่มีคริสตอลรอบๆ
เมื่อป้อมเห็นเช่นนั้นจึงปลุกปลาให้ตื่นขึ้นมาเมื่อปลาเห็นเช่นนั้นก็ร้องกรี๊ดลั่น
จนทำให้พ่อพร้อมทั้งแม่ต้องตื่นขึ้นไปดูทั้งสองคนที่ห้องนอน
“ป้อมปลา เป็นอะไรไปลูก ตอบแม่หน่อย” แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ
จากลูกทั้งสองคน
ภายในห้องทั้งสองคนได้แต่มองสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ไม่มีใครเอ่ยปาก
พูดกันสักนิด เพราะพยายามพูดเท่าไรก็ไม่มีเสียงออกมาจากลำคอ
เสียงแม่พร้อมทั้งพ่อพยายามที่จะเรียก…แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับออกมา
ว่ามันเกิดอะไรกันแน่…พ่อไขประตูห้องจะเข้าไปก็เข้าไปไม่ได้ เหมือนมีใคร
มาดันประตูเอาไว้
“เธอจะคืนสร้อยมาให้เราไหม” ผู้หญิงคนนั้นถาม
ป้อม ตอบกลับไปว่า “ทำไมต้องคืนเธอด้วยเธอเป็นเจ้าของหรือไง แล้ว
สร้อยมันถึงไปอยู่ตรงข้างทางได้ล่ะ”
“งั้นแสดงว่าจะไม่คืนสร้อยเราใช่ไหม…งั้นเราจะได้เห็นดีกัน” พอเยง
ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ เธอก็หายไปเลย…พร้อมทั้งพ่อกับแม่ก็เข้ามาภายในห้องนอน
ของทั้งสองนั้นได้…
“ป้อมปลา เป็นอะไรไปลูก ถึงได้ร้องเสียงดังขนาดนั้น” ป้อมกับปลา
ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ แต่ในใจปลาคิดว่ามันต้องเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นแน่ๆ
ที่ทำให้เราตกใจแบบนี้ ทั้งสองคนมองหน้ากัน พร้อมทั้งหันไปมองที่สร้อยเพชร
เส้นนั้น ปรากฎว่าสร้อยเส้นนั้นกลายเป็นแค่เชือกเส้นเล็กๆ หลายเส้นผูกกัน
ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้มันเป็นเพชรที่สวยงามมาก
ในวันถัดมาสร้อยเส้นนั้นก็ได้ถูกนำมาวางไว้ที่เก่า แต่วางให้ลับตาคน
มากที่สุด เพื่อที่จะได้ไม่มีใครมาเห็น หลังจากนั้น ป้อมกับปลาก็ได้เล่าเรื่อง
ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟัง…
เมื่อพ่อกับแม่ได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นกับลูกทั้งสองก็ไม่คิดว่ามันจะเกิด
ขึ้นกับครอบครัวของตัวเอง เพราะได้ยินแต่มีคนเล่าว่า เคยมีผู้หญิงแต่งตัว
เป็นลิเกมาตามหาสร้อยเพชรที่เธอทำหล่นหายเมื่อหลายปีก่อน เธอรัก
สร้อยเส้นนั้นมาก เพราะเป็นสมบัติตั้งแต่รุ่นคุณตาคุณยาย เมื่อสร้อยเพชร
เส้นนั้นหายเธอจึงตามหา ไม่กินข้าวกินปลาในที่สุดเธอก็สิ้นหวังพร้อมทั้ง
ตรอมใจตาย
ถ้าคุณไปเก็บข้าวของของใครมาครอบจรองไว้ พร้อมทั้งถ้าของสิ่งนั้นมีค่
มากกว่าราคา เพราะว่ามันมีคำต่อจิตใจแล้ว ระวัง! คุณอาจจะอยู่แบบ
อกสั่นขวัญผวาก็ได้