ไม่ว่าใครหลายๆ คนเมื่อได้เล่นเกมก็จะต้องติด นั่งเล่นได้จนดึก
ฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบเล่นเกม เล่นเย็นวันนี้เลิกเล่นอีกทีก็เข้าของวันรุ่งขึ้น
แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นทำให้ฉันไม่ค่อยกล้าเล่นเกมดึกๆ อีกนั่นเป็น
เพราะ…
ตอนนั้นฉันเป็นนักเรียนมัธยมต้น ซึ่งช่วงนั้นเพื่อนๆ ในห้องชอบเล่น
เกมกันมาก จึงมีการแนะนำเกมใหม่ๆ อย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งฉันก็เป็นอีกคนหนึ่ง
ที่ชอบเล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจ จนทำให้หลายๆ ครั้งที่ฉันทำการบ้านที่อาจารย์
สั่งไม่เสร็จ จนอาจารย์ต้องออกมาเตือน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะเวลานั้น
ใครมาห้ามยังไงก็ห้ามไม่ได้เพราะเกมมันสนุกจริงๆ นี่นา
พร้อมทั้งหลังจากเลิกเรียน หรือเลิกติวหนังสือของทุกๆ วัน ฉันก็จะรีบ
กลับบ้าน แต่ไม่ได้มานั่งทำการบ้านอ่านหนังสือต่อหรอกนะ มานั่งเล่นเกม
คอมฯ สุดโปรด
ตอนที่ฉันยังไม่ติดเกมก็จะไปเที่ยว แล้วก็มานั่งทำการบ้านตลอดเวลา
แต่หลังจากติดเกมนั้นก็ไม่เคยไปไหนมาไหนกับเพื่อนอีกเลยฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม
ตอนนั้นฉันถึงติดเกมได้มากมาย พ่อแม่เตือน เพื่อนรักเตือนแล้วก็ไม่ยอมฟัง
จนทุกคนต่างก็ระอากันไปหมด พร้อมทั้งเย็นวันนั้นฉันก็กลับมาเล่นเกมเช่นเคย
วันนั้นฉันคิดว่าฉันโชคดีมากๆ เพราะเล่นกี่เกมกี่เกมก็ชนะรวด ฉันจึงนั่งเล่น
ต่อไปเรื่อยๆ พร้อมทั้งยิ่งวันพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ด้วยแล้ว รับรองเต็มที่แน่นอน
ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งลุ้นเกมไปอย่างสนุกสนาน คอมฯ ก็เกิดดับวูบ
คงเพราะว่าคอมฯ ตัวนี้ใช้มานานแล้ว พร้อมทั้งยิ่งช่วงนี้ฉันเปิดเล่นเกมทุกวัน
คอมฯ คงจะเริ่มรวน เริ่มพัง แต่ฉันยังสนุกอยู่กับเกม จึงได้ลองเปิดคอมฯ ใหม่
ในระหว่างที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดคอมฯ ก็ได้ยินเสียงดัง ตุ๊บ! ดัง
มาจากประตูห้อง ฉันเลยเดินไปดู แต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไร ฉันก็เลยกลับมา เปิด
คอมฯ ใหม่ แต่ฉันยังไม่ทันเปิด คมฯ มันก็ติดของมันเอง ฉันคิดในใจว่า สงสัย
มันจะกวนฉันละมั้ง แต่แล้วความคิดของฉันก็หยุดลงทันทีเพราะภาพที่ฉัน
กำลังเห็นบนหน้าจอคอมฯ ไม่ใช่หน้าเดสก็ท๊อป แต่เป็นความสลัวที่โรยตัว
ผ่านจอคอมฯ ไป มันคล้ายกับเงาคน
ฉันมองไปรอบตัวว่าพ่อแม่มายืนข้างหลังฉันหรือเปล่าแต่ก็ไม่เห็นมีใคร
ฉันได้แต่อึ้งพูดอะไรไม่ออก พร้อมทั้งตอนนั้นหมามันก็เกิดหอนขึ้นมาได้ ฉัน
พยายามจ้องมอง พร้อมทั้งแล้วเงานั้นมันก็ยังอยู่ ฉันพยายามหลับตาแต่ก็หลับ
ไม่ลง จนในที่สุดเงาดำที่ผ่านจอคอมฯ แล้วแวบหายไปตะกี้นี้ก็ค่อยๆ ปรากฎ
ชัดขึ้นเรื่อยๆ จนฉันเห็นเงานั้นได้ชัดขึ้น ตอนนั้นฉันพยายามที่จะสวดมนต์
แต่ก็ท่องบทสวดมนต์ผิดๆ ถูกๆ สักพักเงานั้นก็หายไป
ฉันอยากจะเล่าเรื่องนี้ให้พ่อแม่ฟัง แต่กลัวเขาจะหาว่าฉันเล่นเกมจน
เบลอ พร้อมทั้งวันไหนที่ฉันนั่งเล่นเกม ฉันก็จะเกิดอาการหวาดผวาขึ้นมา คิดว่า
ต่อไปคงไม่ได้เห็นแค่เงา คงจะได้เห็นแบบตัวต่อตัว หรือไม่ก็ถูกดึงตัวให้
เข้าไปในจอคอมฯ เลยก็ได้ จินตนาการของฉันเริ่มไกลออกไปเรื่อยๆ หรือ
เพราะฉันมัวแต่เล่นเกมจนเบลอ จนเพี้ยนไปจริงๆแล้วละเนี่ย
แต่ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณเงานั้นที่ทำให้ฉันกลับมาเป็นคนเดิมไม่คิดเกม
อีกต่อไป แล้วคุณอ่ะกำลังติดเกมอยู่หรือเปล่า คุณอาจเป็นอีกคนที่อาจจะเจอ
เรื่องแบบฉันก็ได้น่ะ.…ฮึๆๆ